Bella

Fot.: Zdjęcie okładki do filmu.

„Bo moje myśli nie są waszymi myślami
a wasze drogi nie są moimi drogami
– wyrocznia PANA”.

Iz 55,8

José jest dobrze zapowiadającym się piłkarzem. Jedzie samochodem, aby podpisać wielomilionowy kontrakt. W trakcie drogi dochodzi do wypadku, w którym ginie mała dziewczynka. To wydarzenie zmienia ambitne plany bohatera. Nie myśli już o kontynuowaniu piłkarskiej kariery, lecz zaczyna pracować w restauracji swojego brata. Tam poznaje kelnerkę Ninę, która podobnie jak on, znajduje się w trudnej sytuacji życiowej, co więcej, z powodu kolejnego spóźnienia zostaje zwolniona z pracy. José próbuje odkryć co kryje się za spóźnieniami Niny. Poznaje jej plany na przyszłość. José wie, że dążenia Niny nie są zgodne z wolą Bożą i dlatego chce jej pomóc.

Po drugiej stronie słońca (tytuł oryginału: „Home Beyond the Sun”)

fot: zdjęcie okładki do filmu.

Pan moim pasterzem,

nie brak mi niczego.

Psalm 23,1

„Po drugiej stronie słońca” to film oparty na autentycznych wydarzeniach. Utwór opowiada historię młodej dziewczyny Jenny, która wyjechała do pracy do Chin. Jej ojciec chrzestny, który jest pastorem żegnając się z nią mówi: „Nigdy już nie będziesz patrzyła na życie tak, jak przedtem. Zaufaj mi i ufaj Bogu. Bądź otwarta na wszystkie doświadczenia, jakie dla ciebie przygotował. On ci pokaże, czego od ciebie oczekuje”.

Ojciec Pio. Historia świętego naszych czasów (tytuł oryginału „Padre Pio")

        „Zachowaj dobrze wypisane w duszy to, co mówi Boski Mistrz:

<w cierpliwości naszej
posiądziemy naszą duszę>”.

św. Ojciec Pio

Dziś, 23 września Kościół obchodzi wspomnienie liturgiczne niezwykłego kapucyna św. Ojca Pio (1887-1968). Pio, czyli Francesco Forgione urodził się w południowych Włoszech 25 maja 1887 roku, jako piąte spośród ośmiorga dzieci Marii Giuseppy i Grazio Forgione. Od narodzin był słaby i chorowity. Mając 15 lat zdecydował się ofiarować swoje życie Bogu wstępując do zakonu kapucynów. W 1910 roku, jako dwudziestotrzyletni młodzieniec przyjął święcenia kapłańskie.

Brat naszego Boga

Fot.: Zdjęcie okładki do filmu.

W Księdze Rodzaju czytamy: „I stworzył Bóg ludzi na swój obraz: na obraz Boży ich stworzył (Rdz 1,27). Czy jednak człowiek ma prawo do poszukiwania w sobie pierwiastka Boga? Z takim problemem mierzy się protagonista filmu biograficznego pt. „Brat naszego Boga”.

     Dzieło to jest adaptacją dramatu Karola Wojtyły po tym samym tytułem. Dramat powstawał w latach 1944-1950, natomiast film pochodzi z 1997 roku. Jego reżyserem jest Krzysztof Zanussi. Film pt. „Brat naszego Boga” przedstawia historię powołania malarza Adama Chmielowskiego, znanego jako Brat Albert. Już na samym początku utworu poznajemy Adama jako człowieka, który „posiadał wszystkie cechy dobrego chrześcijanina i był gorącym patriotą. Miał czystą duszę. Wierzył w powszechne szczęście w chwale Boga i sztuki. Zastanawia się jednak nad tym, czy można służyć jednocześnie Bogu i sztuce?”.

     Sam artysta wyznaje: „A ja, a ja – ciągle szukam linii tego, co obejmuję, bez żadnych konturów, i szukam odcisku tego, co noszę w sobie bez ciężaru. I tak ciężar, który odciskam i kontur, który kreślę – nie jest Twoim zarysem ani Twojej odciskiem piękności”. Słowa te ukazują nam, że malarstwo jest środkiem do odtworzenia prawdy o sobie; służy do odkrycia głębi tożsamości człowieka.

     Pracownia malarska staje się miejscem, gdzie Adam doznaje łaski szczególnego objawiania. Twórca sztuki rozmawia ze Stwórcą świata. W jednej chwili milczący Bóg staje się ubóstwionym rozmówcą. Adam stwierdza wówczas: „Znów Jesteś ponad moją myślą, przemawiasz wśród niej – cisza…”. To właśnie w ciszy bohater słyszy wezwanie Boga, na które odpowiada z miłością. Odkrywając powołanie do służby ubogim staje się Bratem Albertem. Miłość, jaką zostaje obdarzony bohater budzi w nim nie tylko pragnienie, ale także lęk. Są to dwa elementy, które towarzyszą człowiekowi w podejmowaniu decyzji. 

     Święty Jan Paweł II w swoich pamiętnikach tak pisał o świętym Adamie Chmielowskim: „Brat Albert był dla mnie szczególnie ważny. Znalazłem w nim duchową podporę i przykład, na to jak zostawiać za sobą świat sztuki, literatury i teatru znajdując w sobie powołanie do stanu duchownego”. 

     Brat Albert został kanonizowany 12 listopada 1989 roku. Jego wspomnienie liturgiczne przypada 17 czerwca. 

     Zachęcam do zapoznania się z filmem pt.: „Brat naszego Boga”, który trwa 119 minut. Być może postać ta będzie ważnym drogowskazem także dla Ciebie.

Aleksandra Jaszcz

Dzień gniewu

Fot.: Zdjęcie z kadru spektaklu.

„Dzień gniewu” to dramat Romana Brandstaettera napisany w 1962 roku.. Jego akcja toczy się w czasie II wojny światowej. Jest on wzorowany na średniowiecznym misterium pasyjnym.

Emanuel Blatt, młody Żyd próbuje ukryć się przed hitlerowskimi oprawcami likwidującymi getto. Przychodzi do klasztoru. Przeor staje przed trudnym wyborem: przyjąć Żyda i próbować uratować jego życie narażając się na niebezpieczeństwo, czy chronić życie swoje i braci, którym ze względu na ukrywanie takiego uciekiniera grozi śmierć. Sytuacja dodatkowo komplikuje się przez to, że przeora często odwiedza esesman Born, z którym przed wojną studiował. Ponadto Żyda śledzi kochanka tegoż niemieckiego oprawcy.

Jak potoczą się losy ukrywającego się Emanuela Blatta? Czy znajdzie schronienie w miejscu tak często odwiedzanym przez Borna? Jak potoczą się losy zakonników stojących wobec wielkiego dylematu? Na te i inne pytania znajdziecie odpowiedź w spektaklu pt. „Dzień gniewu”. Wystawiła go grupa Bright Mount Theatre działająca przy parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Houston, w Teksasie. Przedstawienie trwa 95 minut a jego reżyserem jest Adam S. Gołuński. Spektakl można zobaczyć na tej stronie.