Oskar

Fot: zdjęcie kadru z filmu.

,,Sądzę bowiem, że obecnych cierpień

nie da się porównać z przyszłą chwałą,

która ma się w nas objawić”.

Rz 8,18

Film pt. ,,Oskar” jest ekranizacją książki Erica-Emmanuela Schmitta pt. ,,Oskar i Pani Róża” (fr. Oscar et la dame Rose). Protagonistami utworu są 10. letni chłopiec chory na białaczkę oraz pani Róża, wolontariuszka, która odwiedza chore dzieci w szpitalu. W weekendy przychodzą do Oskara także rodzice.

Operacja chłopca nie powiodła się i jest on tego świadomy. Podczas rozmowy w parku Oskar pyta panią Różę, czy umrze. Wolontariuszka proponuje, aby zapytał o to Pana Boga. Jednak chłopiec zastanawia się, czy Ten w ogóle istnieje. Kobieta pomaga mu uwierzyć, opowiada dziecku jakie znaczenie ma Stwórca dla jej życia. Scena jest tym bardziej wymowna, że w parku znajduje się przydrożna kapliczka.

Aby lęk i cierpienie Oskara były mniejsze pani Róża proponuje dziecku grę, w której każdy jeden dzień to 10 lat z jego życia. Pragnie, by chłopiec doświadczył szczęścia i miłości. Chce, aby zasmakował dorosłego życia. Czy jej plan się powiedzie? Czy bohater uwierzy w Boga? Czy zaakceptuje to, że wkrótce umrze?

Watro wspomnieć, że film ten otrzymał kilka nagród np. nagrodę "Totus" w dziedzinie propagowania kultury chrześcijańskiej za "wyrażone w spektaklu świadectwo ludzkiej dobroci i chrześcijańskiej nadziei". 2 listopada 2005 roku został wyemitowany przez Telewizję Polską. Obejrzało go wówczas ponad 4,5 miliona widzów. Film pokazuje, że każde cierpienie ma sens i jest łatwiejsze do przejścia, jeśli przeżywamy go z Bogiem.

A zatem zapraszam do obejrzenia utworu, który trwa 49 minut.

Aleksandra Jaszcz