Zagrożenia duchowe – Harry Potter

Harry Potter – tytułowy bohater serii książek Joanne K. Rowling. Autorka jest samotną matką, była bezrobotna, nie miała środków do życia, kiedy w 1997 r. wydawała w niewielkim nakładzie pierwszą książkę „Harry Potter i kamień filozoficzny”. W ciągu następnych dwóch lat książka stała się bestsellerem i od tego czasu każdego roku ukazywał się kolejny tom, do finalnego siódmego. Książka była ekranizowana (doczekała się pięciu filmów), przetłumaczona na 55 języków, a do 2008 r. sprzedano na świecie łącznie ponad 350 mln egzemplarzy. Filmy biły rekordy popularności. Książka stała się lekturą szkolną w wielu krajach świata.

Harry Potter, osierocony w pierwszym roku życia w wyniku morderstwa jego rodziców przez czarnoksiężnika Lorda Voldemorta, został adoptowany przez wujka i ciotkę z Londynu – Mugoli, tj. dorosłych, ale niewierzących w czary. Harry Potter trafia do szkoły Hogwarts, gdzie uczą się przyszli czarnoksiężnicy. Przygotowuje zemstę, przy czym nikogo nie chce ratować poza sobą samym. Bardziej kieruje się chęcią zemsty niż obroną dobra. Adepci szkoły poznają tajemnice numerologii, wróżbiarstwa, jasnowidzenia. Kolejne tomy pełne są przytoczonych zaklęć i magicznych formuł oraz wskazówek odnośnie do ich zastosowania.

Cykl powieściowy J. K. Rowling był wielokrotnie oskarżany o propagowanie magii i okultyzmu, pokazywanie praktyk typowych dla ruchów pogańskich i satanistycznych. Wśród argumentów przeciw powieści najczęściej wymienia się następujące: Harry Potter nie walczy ze złem, staje się coraz bardziej podobny do Voldemorta, który jest uosobieniem zła; świat ludzi jest poniżany, a świat czarodziejów i czarownic gloryfikowany; brak szacunku dla autorytetów; w książce nie ma żadnego pozytywnego transcendentnego wymiaru, a to, co nadnaturalne, jest wyłącznie demoniczne; w powieści nie ma nikogo, kto pragnie dobra; czytelnik jest systematycznie – poprzez emocjonalną manipulację i intelektualny zamęt – pozbawiany odróżniania dobra od zła; zamiast pochwały przyjaźni i uczciwości znajdujemy tutaj apoteozę egoizmu i kłamstwa; młody czytelnik zwodzony jest magią, a jego wyobraźnię wypełnia się obrazem świata, w którym rządzi zło. Powieść gubi granicę między tym, co realne, i tym, co magiczne, zaburza obraz praw rządzących światem, a dowartościowuje magię.

W lipcu 2005 r. ukazała się opinia prefekta Kongregacji Doktryny Wiary, kard. J. Ratzingera, wyrażona w liście do Gabriele Kuby, autorki polemizującej z „Harrym Porterem”, którą streszczają słowa: „Jest to subtelne uwiedzenie, które oddziałuje niepostrzeżenie, a przez to głęboko, i rozkłada chrześcijaństwo w duszy człowieka, zanim mogło ono w ogóle wyrosnąć”.

Ks. Andrzej Zwoliński, „Mały leksykon zagrożeń duchowych”, Częstochowa 2014.